Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών

http://www.adjustice.gr

11/05/2020

Μέτρα Διασφάλισης. Άρθρο 46 του ν. 4174/2013. ΠΟΛ 1282/31.12.2013 (Β’ 54/16.1.2014). Αυτοδίκαιη Αναστολή των μέτρων μετά την κήρυξη της πτώχευσης.

ΔΠΑ 10258/2019, 32ο Τμήμα

Στις διατάξεις της παρ. 5 του άρθρου 46 του ν. 4174/2013 κατ’ ουσίαν επαναλαμβάνονται οι διατάξεις του άρθρου 14 του ν. 2523/1997 (Α’ 179). Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 46 παρ. 5 και 6 του ν. 4174/2013 και 2 παρ. 1 περ. α΄ της ΠΟΛ 1282/31-12-2013, συνάγεται ότι για τη διασφάλιση των συμφερόντων του Δημοσίου σε περίπτωση που διαπιστώνεται ότι ημεδαπές ανώνυμες εταιρείες έχουν υποπέσει στην παράβαση της λήψης και χρήσης εικονικών φορολογικών στοιχείων, εφόσον η αξία των συναλλαγών που αναγράφονται σε αυτά, κατά τον χρόνο διαπίστωσης των παραβάσεων, υπερβαίνει αθροιστικά το όριο που προβλέπεται στην παράγραφο 5 του ν. 4174/2013, μπορούν να επιβληθούν τα ανωτέρω διασφαλιστικά μέτρα σωρευτικά και στα φυσικά πρόσωπα, τα οποία κατά την τέλεση της παράβασης φοροδιαφυγής της περίπτωσης ε΄ της παρ. 1 του άρθρου 55 του ν. 4174/2013, είχαν μια από τις ιδιότητες που απαριθμούνται στην παρ. 6 του άρθρου 46 του ν. 4174/2013 και στην παρ. 1 περ. α΄ του άρθρου 2 της ΠΟΛ 1282/31-12-2013, δηλαδή είχαν την ιδιότητα του προέδρου, αντιπροέδρου κ.τ.λ. του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας, υπό την προϋπόθεση ότι τα πρόσωπα αυτά ήταν, κατά τον χρόνο τέλεσης της παράβασης του ΚΒΣ (χρόνος έκδοσης ή λήψης -καταχώρισης πλαστών ή εικονικών ή νοθευμένων φορολογικών στοιχείων), ανεξαρτήτως του χρόνου βεβαίωσης αυτής, εντεταλμένα στη διοίκηση ή διαχείριση ή εκπροσώπηση της ανώνυμης εταιρείας, είτε άμεσα από τον νόμο είτε από ιδιωτική βούληση είτε με δικαστική απόφαση είτε από οποιαδήποτε αιτία (πρβλ. ΣτΕ 3334, 2326/2017, 1014/2017, 1188- 9/2015, 4389/2015, 2297/2015, 1198/2012, 2797/2009).

Μεταξύ των ατομικών καταδιωκτικών μέτρων των πιστωτών κατά του οφειλέτη προς ικανοποίηση ή εκπλήρωση πτωχευτικών απαιτήσεων, τα οποία κατά το άρθρο 25 του Πτωχευτικού Κώδικα (ν. 3588/2007, Φ. 153 Α΄) αναστέλλονται αυτοδικαίως μετά την κήρυξη της πτωχεύσεως, περιλαμβάνονται και τα ανωτέρω διασφαλιστικά μέτρα, διότι τα μέτρα αυτά, ως εκ της φύσης τους, του ειδικότερου περιεχομένου τους και του σκοπού τους, αντιστρατεύονται ευθέως τη συλλογικότητα δράσεως που χαρακτηρίζει την πτώχευση, η οποία επιτάσσουσα την οργάνωση των πτωχευτικών πιστωτών σε κοινωνία ζημίας, αποκλείει την ελεύθερη δράση τους, ενώ περαιτέρω οδηγούν εξ ορισμού σε παρεμπόδιση του έργου και των αρμοδιοτήτων των οργάνων της πτωχευτικής διαδικασίας (πτωχευτική αυτοδιοίκηση ή αυτορρύθμιση), δυσχεραίνοντας έτσι ουσιωδώς την ολοκλήρωση των εργασιών της και την εκπλήρωση του σκοπού της, που είναι η κατά το δυνατόν σύμμετρη ικανοποίηση των πιστωτών με τη ρευστοποίηση της περιουσίας του οφειλέτη (πρβλ. ΣτΕ 1101/2017, 557/2016). Η αναστολή, όμως, αυτή των εν λόγω μέτρων ισχύει αποκλειστικά για τον πτωχό και όχι και για τυχόν τρίτους συνυπεύθυνους για τα χρέη του πτωχού, όπως είναι τα πρόσωπα που αναφέρονται στην παρ. 6 του άρθρου 46 του ν. 4174/2013 και στην παρ. 1 περ. α΄ του άρθρου 2 της ΠΟΛ 1282/31.12.2013 (πρβλ. ΣτΕ 1028/2013).